-
WARNING: Slight mature content "What the f*ck are you doing here? Pano kung may makakita sayo?" Inis na sermon ni Henrick kay Freya habang naglalakad siya papalapit dito. Napatitig si Freya sa mukha ni Henrick habang sinisermonan siya nito at naramdaman na naman niya yung kung anong kirot sa may dibdib niya pero lalo lang iyong lumala nang maisip niya na ang lalaking nakatayo sa harapan niya ay nakatakda nang ikasal sa iba at maaring ito na ang huli nilang pagkikita. "If you love someone, you're afraid to lose them. Just like how i am afraid to lose you and your father" Biglang nag-flashback sa alaala ni Freya ang mga salitang sinabi sa kaniya ng nanay niya noong tanungin niya kung bakit ang daming pinagbabawal sa kaniya na gawin. "Alam natin pareho kung ano ang pwedeng mangyari kapag may nakatuklas na isa kang dark user tapos basta-basta kanalang—" "I think I'm falling for you" naestatwa si Henrick sa kinatatayuan niya at gulat na napatingin kay Freya na seryoso ring nakatingin sa kaniya. Ilang segundo rin silang nagtitigan bago unti-unting napangisi si Henrick. "Took you long enough to realize" sabi niya pero bago pa makasagot si Freya ay bigla siya nitong hinawakan sa leeg at pinagdampi ang mga labi nila. Itutulak sana ni Freya si Henrick palayo sa kaniya pero imbes na itulak ay bigla siyang napakapit ng mahigpit sa braso nito nang ipulupot ni Henrick ang braso niya sa bewang niya at pinalalim pa ang paghalik. Tinagilid ni Henrick sa kanan ang ulo niya at mas hinigpitan ang kapit sa bewang ni Freya, hindi pa rin pinapaghiwalay ang mga labi nila. Napahawak si Freya sa pisngi ni Henrick bago pinaglandas ang mga kamay sa buhok nito at sinuklay gamit ang mga daliri niya dahilan para mapadaing ito ng mahina. Napapikit ng mariin si Freya nang bumaba ang mga labi ni Henrick sa leeg niya habang ang mga kamay nito ay nililibot ang bawat bahagi ng katawan niya. Pinagapang ni Freya ang mga kamay niya papunta sa belt ni Henrick pero bago niya pa ito matanggal ay bigla siya nitong pinigilan. " 'Di ba wala ka pang 18?" Nginitian lang siya ni Freya bago pinagpatuloy ang pagtatanggal sa suot-suot niyang belt na nakaikot sa suot-suot niyang robe. "18 na 'ko next week" hindi na hinayaan ni Freya na makapagsalita pa si Henrick nang ipagdampi niya muli ang mga basa nilang labi bago sinakbit ang mga braso sa batok ni Henrick at tinugon naman nito ang halik niya. Pareho nilang hindi alam kung paano nagsimula at paano nagtapos ang lahat dahil pareho silang nalunod sa sensasyon na nararamdaman. Pawis na pawis na silang pareho at hingal na pero patuloy pa rin sa paggalaw ang kanilang mga katawan na parehong nakaramdam ng isang kakaibang sensasyon sa unang pagkakataon. "Let's run away" sabi ni Henrick bago hinalikan sa may nuo si Freya na nakasandal sa may dibdib niya habang pareho silang nakahiga sa kama. Tiningala siya ni Freya at nginitian na siya namang nagpabilis ng kabog ng dibdib ni Henrick. This is the first time na nakita niyang ngumiti si Freya at ganon nalang ang sayang naramdaman niya dahil siya ang dahilan ng pag-ngiti nito. Bumangon ng bahagya si Freya at itinukod ang braso sa kama bago tinitigan sa mukha si Henrick habang ang kaliwang kamay niya ay pinaglandas nya sa may dibdib nito. "You would leave everything behind to run away with me?" Tanong ni Freya habang nakatingin sa kamay niyang nakapatong sa dibdib ni Henrick at pinapakiramdaman ang malakas na pagtibok ng puso nito. Hinawakan ni Henrick ang kamay niya kaya naman napabaling ang tingin ni Freya sa kaniya. Nagtama ang mga paningin nila at mas lalo lang bumilis ang tibok ng puso ni Henrick nang makita niya ang napaka among mukha ni Freya na nasisikatan ng liwanag ng buwan na nagmumula sa balcony. 'Damn, I'm so in love with you' Niyakap ni Henrick si Freya ng mahigpit na para bang takot siya na bigla nalang siyang maglalaho kung masyadong maluwag ang pagkakakapit niya. "Yes, let's leave this place..." Napatango-tango si Freya habang ang mukha niya ay nakasubsob sa dibdib ni Henrick at mas hinigpitan ang kapit dito. That night, sabay na naglakbay sila Freya at Henrick palabas ng palasyo at lumayo sa kaharian ng Beifang nang hindi iniisip kung ano ang maaaring mangyari sa pag-alis nila. Tumira sila sa isang bundok malapit sa kaharian ng Bauxacel sa timog ng Beifang at nanirahan sila ng tahimik sa loob ng mahabang panahon. Freya was only 19 and Henrick was 20 nang magkaroon sila ng anak at pinangalanan nila itong Trevas na ang ibig sabihin ay Darkness dahil namana niya ang pagiging dark user ni Freya. Akala nila ay magiging payapa na ang buhay nila pero akala lang pala ang lahat. Dumating ang balita kay Freya na natagpuan ng mga tao ang kubong tinitirhan ng mga magulang niya sa gitna ng gubat at nagbabalak na ang mga tao na sugurin iyon. "I have to save them" sabi ni Freya bago hinalikan sa nuo ang 3 months old na si Trevas. "What if they hurt you?" Nag-aalalang tanong ni Henrick pero hindi naman niya magawang pigilan si Freya sa pag-alis dahil buhay ng mga magulang niya ang nakataya dito. "They can't" ngumiti si Freya sa kaniya bago lumapit at pinagdampi ng mga labi nila. Hinawakan ni Henrick ang pisngi niya at balak pa sanang palalimin ang halik pero agad na humiwalay si Freya sa kaniya at nagmamadaling tumakbo palabas ng kubo at biglang naglaho sa kadilimang bumabalot sa labas. Sandaling napatitig si Henrick sa kawalan bago napagdesisyonan na sumunod kay Freya pabalik sa Beifang. Napahawak si Freya sa puno sa tabi niya nang makaramdam siya ng hilo dahil sa layo ng tineleport niya pero bigla siyang nanigas sa pwesto niya nang mapagtanto na nasusunog na ang kagubatang kinaroroonan niya na minsan na niyang tinuring na tahanan. May mga mamamayan ng Beifang ang nagkakagulo 'di kalayuan at nagsisisigaw pa kaya naman agad na nagteleport si Freya palapit doon sa mga tao pero sapat lang ang layo niya sa kanila para marinig ang sinasabi ng mga tao. "Sila yung dahilan ng pagkawala ng crown prince!" Napalingon si Freya sa tinuturo nung lalaking sumigaw pero biglang nanlamig ang mga tuhod niya nang makita niya ang mga magulang niya na nakatali sa isang nasusunog na puno. At tuluyan na ngang bumigay ang mga tuhod ni Freya nang mapagtanto niya na huli na siya. Nakayuko na ang ulo ng mga magulang niya na halos kulay itim na ang buong katawan dahil sa pagkakasunog at kahit na hindi lumapit si Freya sa kanila ay sigurado siyang hindi na sila humihinga. Namula ang mga mata ni Freya at sa unang pagkakataon ay pumatak ang mga luha niya. Pero ang mga emosyong natutunan niyang maramdaman dahil kay Henrick ay unti-unting naglalaho habang unti-unti siyang naglalakad papalapit sa bangkay ng mga magulang niya at kasabay ng bawat paghakbang niya ay ang pagbabago ng kulay ng buhok at mga mata niya na dati'y kulay itim pero ngayon ay kulay puti. Natahimik ang lahat nang mapansin nila si Freya na nakatayo sa harapan nung bangkay pero bigla rin silang nagkagulo nang may pumalibot na itim na mahika sa paligid ni Freya at mula sa lupang inaapakan niya ay lumabas ang mga itim na nilalang na nakahood na ilang taon na rin niyang hindi nasisilayan. "The winter demon is back!" Sigaw nung isa bago nagtatakbo palayo pero bago pa makalayo ang lahat ay biglang nagkaroon ng pader palibot sa buong gubat dahilan para walang makatakas. Transparent yung nasa 30 feet na pader at may kung anu-anong mga nakasulat na hindi maintindihan at kahit anong gawing paghampas nung mga tao dito ay hindi ito natitinag at wala man lang naiiwang gasgas. Mula sa pagkakatitig sa mga bangkay ng mga magulang niya ay dahan-dahang lumingon si Freya sa mga tao na nagkukumpulan malapit doon sa pader at pilit na kumakawala. Puting-puti ang mga mata ni Freya at walang emosyon ang mukha niya na siyang lalong nagpakilabot sa lahat. Mas lalong lumaki ang itim mahikang pumapalibot kay Freya at kasabay noon ay ang paglabas ng mga demonyo mula sa lupa na siyang humigop sa kaluluwa ng bawat madaanan. Sinubukan pa ng iba na labanan si Freya pero hindi pa sila nakakalapit sa kaniya ay bigla na lang silang natutumba dahil sa napakaraming demonyong nakapalibot sa kaniya. Dahan-dahang naglakad si Freya sa gitna ng mga walang buhay na bangkay ng mga taong may kagagawan ng pagkamatay ng mga magulang niya. Nililipad ng hangin ang puting-puti niyang buhok na parang nagliliwanag dahil sa liwanag na nagmumula sa buwan at ang mga mata niya ay parang umiilaw sa gitna ng mga itim na demonyong nagliliparan paikot sa kaniya. Nang wala nang natitirang buhay sa paligid niya ay unti-unting naglaho yung transparent na itim na pader kasabay ng unti-unting pagiging abo nung mga bangkay sa paligid. Naglakad si Freya papunta sa kaharian ng Beifang at napagdesisyonang wasakin ito ng buong buo. Wala na siya sa tamang pag-iisip dahil unti-unti nang nababalot ng kadiliman ang puso niya at unti-unti na siyang nakokontrol ng pagiging winter demon niya. Winasak ni Freya ang malaking gate ng kaharian ng Beifang dahilan para mapasilip yung mga tao sa kani-kanilang tahanan at ang iba ay nakasuot pa nga ng pantulog pero biglang nagkagulo ang lahat nang magsimula na naman ang walang habas na paghigop ng kaluluwa ng mga alagad ni Freya habang siya ay tahimik lang na naglalakad sa gitna ng mahawak na kalsada habang pinapanood ang kaguluhan. Nagsimulang masunog yung isang bahay dahil sa isang fire user na nakipaglaban sa mga alagad ni Freya dahilan para madamay rin sa apoy yung mga katabing bahay nito. Lalong lumakas yung sigawan ng mga tao na lalo lang nagpangisi kay Freya pero bigla ring nawala ang mga ngiting iyon nang may biglang nagliwanag sa harapan niya. Kulay asul ang liwanag na iyon at may halong kulay itim at sa paligid noon ay may mga nagliliparang mga paru-paro. Doon, kung saan lumitaw yung liwanag ay biglang sumulpot ang isang kulay yelong paru-paro bago ito biglang naging isang babae na nakasuot ng kulay puting damit at kulay itim ang buhok habang sa paligid niya ay may mga nagliliparang paru-paro. Tumigil sa paglalakad si Freya at tinitigan ang babae. "Psyche" Ang babaeng ito na nasa harapan ni Freya ay si Psyche, the goddess of butterflies. Kilalang-kilala siya sa tatlong kaharian (Bauxacel, Beifang, Firlame) dahil siya nalang ang natitirang ice user at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagkakaroon ng anak na siyang magpapatuloy ng lahi niya pero mas kilala si Psyche dito sa kaharian ng Beifang dahil dito siya lumaki. "Why are you doing this?' kalmadong tanong ni Psyche kay Freya. "They killed my family dahil sa kasalanang hindi naman nila ginawa" sagot ni Freya sa nakakatakot niyang boses. "Hindi lahat ng mamamayan ng Beifang ay may atraso sayo" "No, lahat ng taong nandito ay may atraso sa akin at sa lahat ng dark user na nabuhay at mabubuhay pa sa mundo. Wala man lang ni isa ang nagtangkang tumulong sa pamilya ko at magsalita para sa katotohanan at kahit ikaw, hindi ba tinagurian kang tagapagtanggol ng kaharian ng Beifang? Nasaan ka noong sinusunog ng buhay ng mga tao ang mga magulang ko?" Naestatwa si Psyche sa kinatatayuan niya at may awa ang mga mata na napatingin sa kaniya. "I'm sorry, I didn't know... Nasa Bauxacel ak—" " I don't care... At hindi ko kailangan ng awa mo" sabi ni Freya bago mabilis na tumakbo sa direksyon ni Psyche at winasiwas ang kamay niyang may mahahaba at matutulis na kuko na kasing pula ng dugo pero agad namang nakaiwas si Psyche at lumipad palayo sa paparating na itim na demonyong isa sa mga alagad ni Freya. Itinaas ni Psyche ang kamay niya at mula doon sa kamay niya ay sumulpot ang isang kulay asul na liwanag bago ito unti-unting mas lumiwanag pa hanggang sa masilaw na si Freya at mapatakip sa mata habang ang mga alagad niya ay nagsibalikan sa ilalim ng lupa dahil sa tindi ng liwanag. Nang mawala na ang liwanag ay kulay puti na ang buhok ni Psyche at ang mga pakpak niya ay mas lumaki at mas naging asul pero bago pa marealize ni Freya na ginamit ni Psyche ang ulimate skill niya ay lumipad na sa direksyon niya si Psyche pero agad din naman niya itong nasangga nang ipinagkrus niya ang mga baso niya sa harapan niya at doon ay sumulpot ang bilog na transparent shield na may kung anu-anong nakasulat na ibang lenggwahe. At iyon na nga, ang simula ng laban sa pagitan ng isang winter demon at ng isang goddess of butterflies na parehong pinakamalalakas at kinakatakutang kapangyarihan ng lahat. Hingal na hingal na si Freya dahil kanina pa sila naglalaban ni Psyche pero hindi niya pa rin inaalis ang tingin niya dito at hinanda ang sarili na muling sumugod pero bago pa makahakbang si Freya ay bigla siyang naestatwa sa kinatatayuan nya nang maaninag niya ang isang pamilyar na lalaki di kalayuan at sa kamay nung lalaki ay ang isang sanggol. Napatigil si Freya at napatitig kay Henrick na gulat na napatingin sa paligid na puno na ng mga bangkay ng mga tao at ang iba sa mga bangkay na iyon ay kilala ni Henrick na lumaki sa kahariang ito. "Henrick" tawag ni Freya sa kaniya pero napaatras mula sa kaniya si Henrick. "What have you done?" Bakas sa mga mata ni Henrick ang takot at pagkadismaya habang pinapaglipat-lipat ang tingin sa mga bangkay sa paligid at kay Freya. "Let me—" bago pa matapos ni Freya ang sinasabi niya ay biglang sumulpot sa harapan niya si Psyche at hinawakan siya sa may dibdib dahilan para manigas siya sa pwesto. Mula roon sa kamay ni Psyche ay dumaloy ang ice powers niya papunta sa puso ni Freya na nababalutan na ng galit at kadiliman. Napaluhod sa sahig si Freya at napahawak sa dibdib niya na ngayon ay kumikirot dahil sa tindi ng lamig na nararadaman niya. Mula doon sa dibdib niya ay unti-unting nagyelo ang katawan niya hanggang sa wala na siyang ibang nagawa kundi tanawin si Henrick sa malayo hanggang sa mawalan na siya ng malay. "Did you kill her?" Nag-aalangang tanong ni Henrick kay Psyche na isa sa mga naging kaibigan niya noong bata pa siya dahil pareho silang lumaki dito sa kaharian ng Beifang. "It's nice to see you again too, and no. Hindi pa siya patay" sagot ni Psyche bago napatingin kay Freya na ngayon ay nakahandusay na sa sahig at ang buhok niya na kanina'y puting-puti ay unti-unting bumalik sa orihinal nitong kulay na itim. "Masyadong marami ang napatay niyang inosente at sigurado akong hindi siya papakawalan ni Zeus" Zeus is the god of lightning at siya rin ang kinikilalang pinaka pinuno ng lahat ng gods and goddesses na natitira dito sa mundo. Naglakad papalapit si Henrick sa katawan ni Freya at lumuhod sa may tabi nito at hinaplos ang maamo nitong muka pero biglang napatigil si Henrick nang magsimulang umiyak ang 3months old na si Trevas na kanina niya pa bitbit. "Is that your son?" Tanong ni Psyche at tumango naman si Henrick. "With her?" Hindi umimik si Henrick pero sapat na iyon na sagot para kay Psyche na napabuntong hininga. "So ito ang dahilan kung bakit ka biglang nawala nitong mga nakaraang taon? Kaya mo tinakasan ang responsibilidad mo bilang crown prince para sa babaeng ito?" Hindi agad nakaimik si Henrick at napabuntong hininga bago napatitig kay Freya. "I can't marry anyone else except her" "But you have to Henrick" mariin na saad ni Psyche. "You have to be responsible dahil hindi lang buhay mo ang nakataya dito kundi ang kaligtasan ng buong kaharian na pareho nating kinalakihan" Napakagat ng labi si Henrick bago pilit na pinigilan na pumatak ang mga luha niya. He tried. Sinubukan niyang ipaglaban ang nararamdaman niya para kay Freya pero ito ang naging resulta. He tried, but it's not enough. "You have to marry the Firlame princess dahil kung hindi ay magiging kalaban sila ng kaharian lalo na ngayon na tinakasan mo ang kasal niyo na dapat ay noong nakarang taon pa" sabi ni Psyche bago hinawakan ang balikat ni Henrick. "You will take care of her right?" Tanong ni Henrick bago tumayo at hinarap si Psyche. "Zeus and I will take care of her" sabi ni Psyche bago pinat ang balikat ni Henrick. "Alright" "You should return to the palace, ako na ang bahala sa kaniya" sabi ni Psyche Tumingin si Henrick kay Freya sa huling pagkakataon bago nagsimulang maglakad papunta sa palasyo para itama ang lahat ng ginawa niya. 'I'm sorry Freya, pero kailangan kong gawin ito... Para sa kaharian at para sa kinabukasan ni Trevas...'
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorBaubbleGum Archives
December 2020
Categories
All
|